Rozwój współczesnego budownictwa jest ukierunkowany na minimalizowanie zużycia energii. Optymalizacja procesów budowlanych to oczywiste działanie, które towarzyszy procesowi projektowania od samego początku. Jest to szczególnie istotne w dobie cyfryzacji narzędzi projektowania, a także wykorzystywania w architekturze krzywoliniowych modeli bionicznych. Umiejętność racjonalnego dostosowanie materiału do potrzeb strukturalnych obiektu oraz dążenie do jego efektywnego wykorzystania to jeden z bardziej istotnych warunków zrównoważonej architektury. Rozwiązania techniczne w budownictwie zapewniające wykorzystanie odnawialnej energii, stają się coraz ważniejsze wobec potrzeby poszanowania zasobów naturalnych. W kontekście tych przemian warte uwagi jest wykorzystanie drewna naturalnego w konstrukcjach. W ostatnim czasie postępuje dynamiczny rozwój technologii obróbki drewna, a także narzędzi do modelowania i analizy konstrukcji drewnianych. Artykuł odnosi się do zagadnień związanych z optymalnym kształtowaniem form strukturalnych z drewna, ze szczególnym uwzględnieniem współpracy architektoniczno-konstrukcyjnej. Celem pracy jest przegląd obecnych tendencji wykorzystania drewna konstrukcyjnego oraz poznanych metod analizy statyczno-wytrzymałościowych dla tego materiału.