Latem 2022 roku minęło 290 lat od największego w dziejach Rzeczypospolitej pokazu artystyczno-militarnego. Wielki Kampament Augusta Mocnego, który rozegrał się w 1732 roku u podnóża Skarpy Warszawskiej, był szeroko zakrojonym przedsięwzięciem logistycznym, inżynieryjno-budowlanym oraz wizerunkowym. Obok militarnej rewii prezentującej sprawność i stan uzbrojenia wojsk polskich, litewskich i saskich pod koroną Wettynów, bezprecedensowym zjawiskiem było stworzenie tymczasowej rezydencji dla monarchy. Na szczycie cypla Skarpy Warszawskiej nazwanego Króliczą Górą, w miejscu hodowli łownych królików, stworzone zostało tymczasowe założenie pałacowo-ogrodowe projektu Carla Friedricha Pöppelmanna. Niewielki, dwukondygnacyjny pawilon mieścił w swoim wnętrzu zarówno prywatne apartamenty królewskie, jak i rozległą salę biesiadną z otwartą galerią. Widok z galerii pawilonu posadowionego na wysokości 107 m n.p.m. obejmował nie tylko dwa place manewrowe sięgające brzegu Wisły, ale także cały okołowarszawski odcinek jej doliny. Pawilon poprzedzony został ozdobnym ogrodem, którego główną dekoracją, oprócz parterów gazonowych, były drzewka pomarańczowe. Dzięki wykonanym przez Autora badaniom możliwe jest poznanie wartości funkcjonalnych i artystycznych królewskiego obozowiska na Króliczej Górze. Założenie pałacowo-ogrodowe było jednym z ważniejszych węzłów kompozycyjnych rozległego zespołu krajobrazowego królewskich posiadłości Augusta Mocnego w Warszawie. Jednak ta bezprecedensowa w historii sztuki ogrodowej i architektury Rzeczypospolitej miniatura królewskiej rezydencji przestała istnieć już w 1736 roku.